ما عادت به مصاحبه های گزینشی برنامه نود کرده ایم. عادل فردوسی پور خبرنگارانش را سراغ کسانی می فرستد که نتوانند به خوبی فارسی حرف بزنند تا بلکه سوژه ای دست برنامه ۹۰ بیافتد و مسخره بکنند! ولی این مصاحبه ها برای ما تهدید نیست فرصت هست. فرصتی که باز هم تعریف های هواداری خود را بیان کنیم. قضیه از این قرار است گزارشگر با کسی مصاحبه می کند که از تبریز به تهران رفته تا بازی تراکتور و پرسپولیس را ببیند گزارشگر سوال می پرسد: در فصل نقل و انتقالات چه بازیکنانی خریدید؟ که این هوادار می خندد! گزارشگر می پرسد: چه کسی را می شناسی؟ باز هم می خندد! گزارشگر باز می پرسد: علی کریمی را می شناسی؟ می گوید: نه من کسی را نمی شناسم اصلا فوتبال نگاه نمی کنم فقط به عشق تیراختور آمدم!
برای هواداران تراکتور عشق به آذربایجان مهم هست. هوادارمی آید که بگوید یاشاسین آذربایجان. مهم نیست چه بازیکنی می آید و چه بازیکنی می رود گرچه از فرهنگ ورزشگاه ها و طرفداران دیگر چیزی جز این انتظار نیست که این مسائل را بفهمند.برای آن هوادار مهم نیست با کدام تیم بازی می کنند. چیزی که مهم هست یک طرف عشقش و تیمش قرار دارند و بازیکنان پول گرفته اند تا بازی کنند زیاد اسمشان مهم نیست. برای این هوادار عشق به آذربایجان مهم است. می آید تا بگوید یاشاسین آذربایجان. مهم نیست چه بازیکنی می آید. به عشق تیمش می آید و وقتی تیمش گل می خورد به جای آوردن اسم فلان بازیکن می گوید: عیبی یوخ. خدا این هواداران ما را همیشه سلامت نگه دارد که برایشان نام هایی که می آیند و می روند مهم نیست بلکه عشق در سینه شان مهم است. مهم است خونی که در رگشان به عشق سرخی رنگ سرزمینش آذربایجان و سرخی تیراختور هست. هدف آذربایجان و تراکتور هست نه بازیکن. بازیکنان هر سال در یک تیم که پول بیشتری بدهد بازی می کنند.
حال سوال این جاست در این چند سال اخیر تیم های پرسپولیس و استقلال چند بار با هوادارانشان به آسیا رفته اند؟ چه گلی به سر خودشان و بازیکنانی که می شناختند زده اند؟ و هواداران تراکتور با بازیکنانی که نمی شناسند در آسیا چه کارها که نکرده اند! به گفته خود مسئولین فدراسیون ، تراکتور با هوادارانش امتیاز کشور ایران را در بازی های آسیایی بالا برد. هواداران استقلال هم با پرتاب نارنجک به داخل میدان باعث شدند عربستان علیه ایران شکوایه تنظیم کند که نمی خواهند در ایران بازی کنند. هواداران استقلال و پرسپولیس هم که همه بازیکنان تیمشان را می شناسند و تمام تاریخ فوتبال را می دانند یک بار به عشق بازیکنانشان به تبریز بیایند. عشق در دکمه های کیبورد کامپیوتر و موبایل نیست. عشق در پاهای استوار از عشق به تیم و وطن است که کیلومترها راه می رود و برمی گردد ولی خسته نمی شود. ما انتظار هم نداریم طرفداران استقلال و پرسپولیس این حرف ها را بفهمند. چون به عشق بازیکنان پول پرستشان به ورزشگاه پا می گذارند.
قدرت تفکر برخی ها قدری نیست که بتوانند بفهمند که وقتی در بازی گسترش فولاد هواداری می گوید به عشق تراکتور آمدم یعنی چه! یعنی این که آذربایجان تیم لری فرق المز رهلری. یعنی این که ما مثل تهرانی ها نیستیم با هزاران هزار مامور نتوانند بینمان دیوار درست کنند تا سنگ هایمان و فحش هایمان به یکدیگر نرسد. تراکتور یعنی آذربایجان و هوادار به خاطر آذربایجان می آید. این هوادار هم چون نتوانسته برود تهران ، آمده تا در تبریز به تراکتور عشق بورزد و تیم دوم شهر و دیارش را تشویق کند.
در قسمت دیگری از برنامه نود رسول خطیبی گفت: سرپرست تیم جوانان زنگ زده و میرشاد ماجدی بعنوان مسئول تیم جوانان باید رسیدگی کند. البته اشتباه از رسول بود چون علاوه بر میرشاد ماجدی ، برادرش هم در فدراسیون هیچ کاره هست و علی رغم این که ماجدی می گوید برادرش آنالیزور تیم نوجوانان است ، از سوی تیم نوجوانان وی هیچکاره قلمداد می شود. در حالی که میرشاد ماجدی بیان می کند که خود و برادرش به فدراسیون فوتبال رفت و آمد دارند. رسول خطیبی بیان کرد گفتنی ها را به علیپور گفته است ، هرچند ما انتظار نداریم علیپور و امثال علیپور برخوردی بکنند. چون اگر می خواستند برخورد کنند باید با استقلال صنعتی که تبانیش محروز شده بود ، برخورد می کردند.
ماجدی یادش رفته است که ما هنوز خوش خدمتی احمد جمشیدیان به استقلال در اصفهان و پاس دادن ضربه پنالتی به رحمتی در تهران را یادمان هست. یادمان هست که محمد مهدی نظری توپ مقابل دروازه خالی استقلال را به آسمان فرستاد و سپاسی با گل های فراوان باخت. همان موقع هم گفتیم که نظری سال بعد نزد امیر قلعه نوعی است! … خدا را شکر پیش بینی ما غلط از آب در نیامد. این دو بازیکن چند هفته ازطرف کمیته اخلاق محروم شدند و باشگاه استقلال با رندی اعلام کرد مصدوم هستند.
آقای فردوسی پور شما که می گویی رای بر علیه شهرداری از جمله اقدامات مثبت فدراسیون بود. از جمله اقدامات مثبت دیگر هم حتما صعود تیم استقلال صنعتی با وجود محرز شدن تبانی بود. آقای فردوسی پور این جمله را برای همیشه در گوشت فرو کن ما حضرت سلیمان نیستیم! ، از نسل این حضرت هم نیستیم تا هر زبانی را بتوانیم حرف بزنیم. ما زبانمان ترکی است و هر زبان دیگری را به قدر نیاز حرف می زنیم.
آقای فردوسی پور عشق درک می خواهد. آقای فردوسی پور می دانی عشق چیست؟ عشق یعنی هزاران کیلومتر بیایی و حتی ندانی اسم بازیکنان تیمت را. فقط و فقط به عشق تیم و وطنت بیایی. به سلامتی طرفداری که مهم نیست از تیمش کدام بازیکن می رود و کدام بازیکن می آید. برای این هوادار، مهم عشقش هست. فقط و فقط عشقش. و به عظمت نام آذربایجان به ورزشگاه می آید. این هوادار رفته بود تا تیمش در تهران تنها نباشد تا مثل کوه پشت تیمش بایستد. این هوادار اسم خانواده بازیکنان را نمی داند تا بعد از باخت از خجالت بازیکنان تیمش در بیاید. رفته بود بعد از بازی با صدای رسا بگوید: عیبی یوخ … یاشاسین آذربایجان … یاشاسین تیراختور.
مورتوض پاشا
هفته نامه فوتبالیست – شماره ۱۱۷
