از روزنامه دیواری تا وب سایت

چرا و چگونه؟

انسان ها از همان دوران کودکی از محیط خود می آموزند که چگونه به دنیای پیرامون خود نگاه کنند و بر داشت هایشان در قالب آموخته ها و علاقه ها به کار ببرند. کودک بسته به محیطی که در آن پرورش می یابد با توجه به شرایط موجود ریخت شخصیتی خود را قالب بندی می کند تا در زندگی بر حسب آن ریخت و چارچوب عمل نماید. حال اگر در محیط پیرامون خود صنعت باشد می شود صنعت کار ، فضای بازاری باشد می شود بازاری و بالاخره اگر محیط خود را انباشته از کتاب ، مجله ، روزنامه و … احاطه کند می شود علاقمند به امور فرهنگی؛ از روزنامه دیواری تا راه اندازی وب سایت. که هیچ گاه منافع مادی در آنها مطرح نیست مگر لذت بیان اندیشه و گفتن حرف ها …

رشد افراد در جوامع مدرن مبتنی بر برنامه ریزی های مدون پرورش نسل ها بر حسب استعدادهایشان ، به تک تک آدم ها این امکان را فراهم می آورد تا علاقه خود را خود انتخاب کنند و در آن به تکامل برسند. به همین دلیل یک کودک پرورش یافته در چنین جوامعی به یقین به علاقه خود می رسد و می شود عکاس ، خبرنگار ، روزنامه نگار ، سردبیر ، مدیر مسئول ، صاحب امتیاز و … و زندگی خود را بر اساس آن پایه ریزی می کند و ادامه حیات می دهد تا مرگ طبیعی فرا رسد.

اما در مقابل زندگی در جهان سوم و جوامعی که بر اساس سلایق افراد اداره می شود و طول عمر برنامه ریزی های بلند مدتشان به یک دهه نمی رسد ، بر حسب شانس و روابط خارج از ضوابط ، است و راه رفتن پشت قانون آنها را نه تنها به مقصد نمی رساند ، بلکه از دور چرخه اعتماد و رسیدن به علایق و استعدادهایش به حاشیه پرتاب می کند و به مسیری سوق می دهد که صرفا جهت پر کردن شکم به هر کاری دست می زند به غیر از آنچه که به آن عشق می ورزد.

باز امای دیگری است که در چنین جوامعی افراد را به رسیدن و لذت بردن از علایقشان امیدوار می سازد. این امید بر حسب موقعیت و شرایط سنی ، از ساده ترین ابزارها گرفته تا مدرن ترین آنها ، به یاری گرفته می شود تا در کنار سایر کارهای شکم پرکن فرد را به ادامه زندگی امیدوار کند.

تمرین رسیدن به آرزوها باید از همان کودکی و با توجه به شرایط دوره های رشد انجام گیرد: نقاشی در کودکی ، روزنامه دیواری در نوجوانی ، نشریات دانشجویی و محلی در جوانی و بالاخره تولید رسانه ای حرفه ای در میانسالی و بعد از اخذ تجربه.

نیمچه روزنامه نگار هم سرنوشتی شبیه به آنچه که آمد را از سر گذرانده تا برسد به وب سایت نیمچه روزنامه نگار؛ وب سایت شهروند خبرنگاری و روزنامه نگاری: نقاشی های کودکانه ، روزنامه دیواری عصر مدرسه ، نشریه دانشجویی یورد و بالاخره بعد از رد درخواست نشریه چاپی “حرف رک ” ( ۸۵-۱۳۹۲) با وب سایت نیمچه روزنامه نگار … به همین سادگی ولی با مسیری پر از سنگلاخ ها!